Zrozumienie Prawa Parkinsona: Wnikliwe badanie nad ekspansją biurokracji
Wprowadzenie do prawa Parkinsona
Prawo Parkinsona, sformułowane przez Cyrila Northcote’a Parkinsona w 1955 roku, jest obserwacją empiryczną, która podkreśla zjawisko nieuniknionego wzrostu biurokratycznego personelu w organizacjach. Zgodnie z tą ustawą liczba biurokratów wzrasta o około 6% rocznie, niezależnie od rzeczywistego nakładu pracy. W tym artykule szczegółowo przestudiujemy tę teorię i sprawdzimy, jak ma ona zastosowanie matematyczne.
Matematyczne zastosowanie prawa
Aby zilustrować stały wzrost biurokratycznych liczb przewidywany przez prawo Parkinsona, możemy użyć reprezentatywnego wzoru matematycznego:
x = (2k^m + a) / (y * n)
W tej formule:
- X oznacza roczną liczbę zatrudnień,
- k odpowiada osobom ubiegającym się o awans poprzez nominacje podwładne,
- M to liczba godzin przepracowanych w celu odpowiedzi na notatki wewnętrzne,
- ma wskazuje liczbę lat pozostałych do przejścia na emeryturę od chwili przydzielenia na stanowisko,
- y to łączna liczba biurokratów obecnych w organizacji w roku poprzednim,
- I nie jest coroczne zapotrzebowanie na nowych biurokratów.
Z formuły tej wynika, że wzrost zatrudnienia biurokratów zależy od kilku czynników, takich jak indywidualne ambicje, obciążenie pracą administracyjną oraz czas pozostały do przejścia pracowników na emeryturę. Prawo Parkinsona przewiduje zatem nieunikniony wzrost biurokratów o około 6% rocznie, niezależnie od rzeczywistej ilości pracy do wykonania.
Dwa inne prawa zaproponowane przez C.N. Parkinsona
W swojej książce „Prawo Parkinsona i inne badania w administracji” C.N. Parkinson proponuje także dwa inne prawa związane z administracją:
- Prawo mówiące, że „praca rozszerza się tak, aby wypełnić czas przeznaczony na jej ukończenie”. Z tej obserwacji wynika, że im więcej czasu potrzeba na wykonanie zadania, tym dłużej będzie ono trwało. W związku z tym biurokraci mają tendencję do rozkładania swoich działań na cały dzień pracy, nawet jeśli można je było wykonać w krótszym czasie.
- Prawo mówiące, że „wydatki rosną, aż zrównają się z dochodami”. Teoria ta zakłada, że organizacje zawsze będą miały tendencję do wydawania całego przydzielonego im budżetu, nawet jeśli nie będzie to konieczne ani efektywne. Administratorzy często starają się uzasadnić swoje budżety, zwiększając wydatki, zamiast optymalizować wykorzystanie dostępnych zasobów.
Konkretne przykłady ilustrujące te przepisy w różnych kontekstach rządowych lub administracyjnych
Oto kilka konkretnych przykładów ilustrujących zastosowanie tych przepisów w różnych kontekstach:
- Wzrost liczby urzędników w ministerstwie: Prawo Parkinsona można zaobserwować w stałym wzroście liczby pracowników w ministerstwach, pomimo stałego lub nawet malejącego obciążenia pracą. Sugeruje to, że biurokraci mają tendencję do zwiększania liczby pracowników, aby uzasadnić swoje istnienie i budżety.
- Czas spędzony na spotkaniach i raportowaniu: Zgodnie z pierwszym dodatkowym prawem zaproponowanym przez Parkinsona pracownicy często spędzają nieproporcjonalną ilość czasu na uczęszczaniu na spotkania lub pisaniu raportów, które niekoniecznie wnoszą wartość dodaną dla organizacji. Zjawisko to wynika z faktu, że praca rozszerza się tak, aby wypełnić czas dostępny na jej wykonanie.
- Nieefektywne wykorzystanie środków budżetowych: Zgodnie z drugą ustawą uzupełniającą organizacje często wydają cały przydzielony im budżet, nie biorąc pod uwagę efektywności tych wydatków. Na przykład przedsiębiorstwo użyteczności publicznej może kupić drogi sprzęt, którego tak naprawdę nie potrzebuje po prostu dlatego, że na koniec roku podatkowego nadal ma niewykorzystany budżet.
Wniosek
Prawo Parkinsona oferuje interesujący wgląd w wewnętrzne funkcjonowanie organizacji biurokratycznych i wyjaśnia, dlaczego z czasem stają się one coraz większe i bardziej złożone. Choć może się to wydawać cyniczne, teoria ta podkreśla znaczenie wprowadzenia skutecznych mechanizmów kontroli w celu uniknięcia nieefektywności i optymalizacji zarządzania zasobami ludzkimi i finansowymi. Rozumiejąc zasady leżące u podstaw tych przepisów, liderzy organizacji mogą podejmować bardziej świadome decyzje i pracować nad poprawą ogólnej wydajności swojej administracji.